ทางเพื่อก้าวสู่เข้าโลกแห่งความเร็วครั้งแรก ของเขาเริ่มขึ้นจากการ เดินทางด้วยรถไฟ เพื่อไปค้นหาสิ่งที่น่าตื่นเต้น และชมรถยนต์ รถมอเตอร์ไซค์ รวมไปถึงเครื่องบินรุ่นใหม่ ๆ ซึ่งการเดินทางครั้งนี้เอง เป็นจุดที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับ เบิร์ท ในการออกท่องโลกอันกว้างใหญ่ที่อยู่นอกฟาร์มของครอบครัว ด้วยความเบื่อหน่ายในชีวิตประจำ ประกอบกับช่วงนั้นเกิดสงครามโลกครั้งที่ 1 ทำให้เขาเกิดความคิดที่จะเข้าร่วมในสงครามเมื่อเติบโตพอที่จะออกไปเผชิญกับ โลกภายนอกเพียงลำพัง

เบิร์ท ยังคงอยู่ที่ฟาร์มของเขาจนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่ 1 สิ้นสุดลง ในที่สุดพ่อของเขาก็ได้ขายฟาร์มไป ในช่วงเวลานั้น เขาจึงไปทำงานก่อสร้างอุโมงค์โอทิรา (Otira Tunnel) จนกระทั่งถูกเรียกตัวกลับไปทำงานกับพ่อของเขาอีกครั้งในฟาร์มแห่งใหม่ที่เพิ่งซื้อมา ไม่นานหลังจากนั้น เบิร์ท ได้กลายเป็นนักแข่งอาชีพ แต่ก็ได้กลับมาที่ฟาร์มของครอบครัวอีกครั้งในช่วงที่เริ่มเกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ เมื่อปี ค.ศ. 1929 เบิร์ท เริ่มออกหางาน จนได้เป็นพนักงานขายรถมอเตอร์ไซค์และช่างซ่อม หลังจากนั้น เขาก็ได้ลงสนามแข่งขันความเร็วและไต่อันดับขึ้นไปอยู่แถวหน้าของวงการมอเตอร์ไซค์ในประเทศนิวซีแลนด์ และสามารถสร้างสถิติแรกในการแข่งขันที่หาดโอเรติ (Oreti Beach) เมื่อปี ค.ศ. 1938 และต่อมาที่เมืองเมลเบิร์น ประเทศออสเตรเลีย

ช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เบิร์ท มันโร ได้แยกทางกับภรรยา และลาออกจากงานเพื่อมาอาศัยอยู่ที่บ้านเล็ก ๆ ที่ดัดแปลงให้เป็นอู่ เมื่ออายุ 46 ปี

 

 

 

 

รถมอเตอร์ไซด์อินเดียนของ เบิร์ท มีความเร็วสูงสุดตามที่โรงงานกำหนด 55 ไมล์ต่อชั่วโมง ซึ่งนั่นก็ไม่ได้เป็นที่น่าพอใจสำหรับเขามากเท่าใดนัก ดังนั้น ในช่วงปี ค.ศ. 1926 เบิร์ท จึงเริ่มต้นใช้ชีวิตทุ่มเทให้กับการพัฒนารถมอเตอร์ไซค์อินเดียนของเขา

ปัจจัยหลัก ๆ ที่ทำให้ เบิร์ท เริ่มท้อทอยกับการปรับแต่งรถมอเตอร์ไซค์ของเขานั้น ก็คือ เงินที่เริ่มร่อยหรอและความจริงที่ว่าเขาต้องทำงานแบบเต็มเวลาในการเป็นเซลล์แมนขายรถมอเตอร์ไซค์ จึงทำให้สามารถทำการปรับแต่งรถแบบตั้งใจไว้ในช่วงเวลากลางคืนเท่านั้น ซ้ำยังต้องออกเดินทางไปทำงานในช่วงเช้าตรู่

 

ท้ายที่สุดแล้ว อินเดียนของเบิร์ทก็ได้ถูกปรับแต่งความจุเครื่องยนต์เป็น 950 ซีซี จากเดิม 600 ซีซี พร้อมระบบขับเคลื่อนด้วยโซ่ Triple Chain Drive System และถูกเรียกว่า “Munro Special"

“เบิร์ท มันโร” ตัดสินใจออกเดินทางเพื่อตามความฝันของตนเองในการเข้าแข่งขันที่ Bonneville Salt Flats ลานเกลือที่กว้างใหญ่ ในเมืองซอลท์เลค รัฐยูทาห์ ประเทศสหรัฐอเมริกา และเขาก็สามารถทำลายสถิติแรกในอเมริกาได้ด้วยความเร็ว 288 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ในปี ค.ศ. 1962 ในวัย 63 ปี

 

 

          

 

 

หลังจากนั้น เบิร์ท ได้กลับไปแข่งขันอีกหลายครั้ง และใช้ Indian Scout สร้างสถิติความเร็วรุ่นไม่เกิน 1,000  ซีซี ด้วยความเร็ว 295.453 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ในปี ค.ศ. 1967 เมื่อวัย 68 ปี ซึ่งหลังจากนั้นก็ยังไม่มีใครสามารถทำลายสถิตินี้ลงได้ จนได้รับขนานนามว่าเป็น “The God of Speed” เทพเจ้าแห่งความเร็ว!

 

 

          

 

สถิติที่ได้รับการบันทึก

• ปี 1962  ทำความเร็วได้ 288 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (178.95 ไมล์ต่อชั่วโมง)
• ปี 1966 ทำความเร็วได้ 270.476 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (168.066  ไมล์ต่อชั่วโมง)
• ปี 1967 ทำความเร็วได้ 295.453 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (183.586 ไมล์ต่อชั่วโมง) จนถึง 305.89 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (190.07 ไมล์ต่อชั่วโมง) ความเร็วที่สุดเท่าที่เคยมีการบันทึกอย่างเป็นทางการของรถมอเตอร์ไซค์อินเดียน

 

 

 

The World’s Fastest Indian ภาพยนตร์ปี 2005 นำแสดงโดย “แอนโทนี่ ฮอปกิ้นส์” (Anthony Hopkins) ที่สร้างขึ้นจากเรื่องราวของ “เบิร์ท มันโร” ในช่วงชีวิตที่ตัดสินใจมุ่งหน้าสู่บอนเนวิลล์ ในยุค 60 กับเรื่องจริงของชายผู้หนึ่งในการเดินทางเพื่อทำความฝันให้เป็นจริง ไปพร้อม ๆ กับความเชื่อที่ว่า “ถ้ามันยากต้องยิ่งพยายาม ถ้ามันเป็นไปไม่ได้ยิ่งต้องพยายาม จงทุ่มเททุกอย่างให้กับมัน และจงลงมือทำมัน”

The World’s Fastest Indian เป็นภาพยนตร์ที่สามารถสร้างแรงบันดาลใจและสะท้อนแง่คิดให้ใครหลาย ๆ คนได้เป็นอย่างดี

 

 

The World's Fastest Indian HD Trailer

---

 

 

 

นอกจากนี้ ยังได้มีการสร้างอนุสาวรีย์เพื่อเป็นที่ระลึกให้แก่ “เบิร์ท มันโร” เมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน ปี ค.ศ. 2011 ที่เมืองอินเวอร์คาร์กิลล์ (Invercargill) ประเทศนิวซีแลนด์ (สร้างโดย Southland Motorcycle Club) อีกด้วย

 

 

          

 

 

 

---
โดย... HD-Playground

---