ฤดูหนาว... การขับขี่รถมอเตอร์ไซค์เป็นสิ่งที่ไบเกอร์ไม่ต้องอธิบายอะไรมาก อากาศที่เย็นสบาย ฝนไม่มี และได้ขี่มอเตอร์ไซค์สุดรักพลิ้วไหวไปกับสายลมแสงแดด มันช่างเป็นอะไรที่สุขใจหาใดเปรียบ
และทุกครั้งที่เราจะออกทริปไปที่ไหนซักแห่ง มันมักจะมีเหตุอยู่สองอย่าง คือ ไม่เราเป็นคนชวนเพื่อน ก็เพื่อนชวนเรา แล้วแต่สถานการณ์ บางคนก็ชอบเป็นคนเสนอไอเดียหรือมักเป็นโต้โผจัดทริปให้กับเพื่อน ๆ ส่วนบางคนก็แล้วแต่ว่าเพื่อนในกลุ่มในทีมอยากไปไหนก็จัดมาเลย!!! ฉันไปด้วยยยย อารมณ์ว่าแกเปิด ฉันตาม 555+ และไม่ว่าจะกรณีไหนก็ตาม... จะเป็นคนชวนหรือโดนชวน ส่วนใหญ่ต้องเริ่มต้นด้วยคำถามในใจว่า ไปไหน? ไปกับใครบ้าง?
เมื่อรู้ว่าไปไหนกันแล้ว ทีนี้ก็เหลือ ไปกับใคร? แน่นอนว่าต้องไปกับเพื่อนในกลุ่ม, ในก๊วน, ในแก๊งค์ หรือในทีม (ก็แล้วแต่จะเรียกกัน) ซึ่งแต่ละทีมก็มีลักษณะนิสัยใจคอและลักษณะการขับขี่ที่แตกต่างกันออกไป บางกลุ่มขี่เร็ว บางกลุ่มขี่ช้า เมื่อมาเริ่มต้นขับขี่ ถ้าเริ่มด้วยการที่มีเพื่อนชวนมาลองขี่ส่วนใหญ่มักมีกลุ่มรองรับหรือชวนกัน ไป แต่สำหรับบางคนที่เริ่มจากการที่อยากขี่เองก็ซื้อมาขี่ ลองไปขี่กับกลุ่มนั้นกลุ่มนี้ จนสุดท้ายก็เจอกลุ่มที่มีลักษณะนิสัยใจคอและการขับขี่ที่เหมือนกันเข้ากัน ได้ ก็ปักหลักกันเป็นกลุ่มเป็นก้อนเป็นเพื่อนฝูง ไปไหนไปกัน
จะเป็นคนชวนหรือโดนชวน ส่วนใหญ่ต้องเริ่มต้นด้วยคำถามในใจว่าไปไหน? ไปกับใครบ้าง?
การขี่เป็นกลุ่มใหญ่นั้นมีข้อดีหลายอย่าง ทั้งความสนุกสนาน และการได้ขับขี่ร่วมกับเพื่อนที่เป็นคนคอเดียวกัน มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน ไม่ว่าจะรถเสีย หิวข้าว หิวน้ำ การดูแลความปลอดภัย และอื่น ๆ อีกสารพัดข้อดี แต่ในบางครั้ง การที่เราอยากไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ แต่ไม่มีเพื่อนไป ชวนเพื่อน เพื่อนก็ไม่ว่าง แต่เราอยากไปจะทำยังไงดี ก็เลยเกิดความคิดว่า ไปมันคันเดียวเลยดีมั้ย? จะสนุกมั้ย? เหงามั้ย? แล้วถ้ารถเสียกลางทางล่ะ ถ้าเกิดอุบัติเหตุล่ะ หลายคำถาม ถ้านั่นถ้านี่ล่ะ บลาๆๆๆๆๆ เกิดคำถามและความกังวลมากมายในหัวตัวเอง
เมื่อลองมองย้อนกลับไป เรามาขี่รถเพราะอะไร? ต้องการเที่ยว ต้องการขี่รถที่เรารัก อยากไปในที่ ๆ อยากไป แล้วถ้ารถที่ซื้อมาแพงก็แพง แต่ไม่สามารถพาเราไปยังที่ ๆ เราอยากไปได้ จะซื้อมาทำไม!!! ตกลงมันเป็นที่รถมันไม่ดีหรือตัวเรากันแน่!! นั่งมองตัวเองว่าอยากไปเที่ยวแต่ไม่ได้ไปเพราะไม่มีเพื่อนไปเนี่ยนะ? เรารออะไร? เรากลัวอะไร? เปลี่ยนความคิดใหม่ ไม่ต้องรอแล้ว ไปเลย เอาเลย!! (จังหวะนี้อยากให้มีเพลง “เรือเล็กควรออกจากฝั่ง” ของ Bodyslam ประกอบด้วย 555+) แล้วคุณจะได้พบว่าการขี่คนเดียวนั้น ก็สนุกไปอีกแบบ แฮปปี้ได้เหมือนกัน คุณจะได้เจอในสิ่งที่ไม่เคยเจอ... อยากขี่ช้า ๆ เพื่อชมทิวทัศน์ข้างทาง ก็ขี่ได้โดยไม่ต้องกังวลว่าใครจะรอ อยากขี่เร็วเพื่อลองสมรรถนะรถก็ขี่ได้ โดยไม่ต้องสนใจว่าใครจะตามทันไม่ทันหรือไปแซงหน้าใครเข้า อยากจอดก็จอดได้เลย โดยไม่ต้องกลัวพลัดหลงกับขบวน อยากแวะเข้าห้องน้ำ จิบกาแฟที่ร้านบรรยากาศดี ๆ ข้างทาง ก็แวะได้โดยไม่ต้องถามความเห็นใคร เจอวิวสวย ๆ ป้ายแปลก ๆ ก็จอดถ่ายรูปได้เลย บางทีขี่เลยไปแล้ว อยากขี่วกกลับมาก็สามารถทำได้โดยไม่ต้องคิดมาก... ทั้งหมดนี้ก็เพราะว่า “มาคนเดียว”
หลังฉีกออกมาจากกลุ่มเพื่อน ๆ ก็ขี่มาเจอป้ายในตำนาน บ.น้ำออกรู ขี่เลยไปแล้ว แต่ก็ยังวกกลับมาเพื่อจะถ่ายรูป 555+
ขี่คันเดียวท่องเที่ยวไปก็สนุกได้ ยังคงมีความสุข ความตื่นเต้น ความรู้สึกแปลกใหม่ และสิ่งแปลกตาอีกหลายอย่างที่รอให้คุณไปพบ ไปค้นหา เพียงแค่จัดกระเป๋า ตรวจความพร้อมของรถ เตรียมสตางค์เติมน้ำมัน หยิบกุญแจรถ แล้วสตาร์ทออกไปโฉบเฉี่ยวสายลม ล่องลอยไปกับจินตนาการที่ว่า... ข้านี้คือคาวบอย ท่องไปกับม้าเหล็กคู่ใจ ความสุขอยู่ที่ไหน อยู่ไม่ไกล เพียงแค่ออกเดินทาง!
